In april begon Jurriaan Limburg (31) als senior adviseur bij Wallaart & Kusse. Na zijn bachelor Duitse taal en cultuur (Amsterdam) en de master Colonial and Global History (Leiden) werkte hij in eerste instantie bij het Centrum Informatie en Documentatie Israël in Den Haag. De afgelopen jaren werkte hij bij het fractiebureau van de Amsterdamse gemeenteraadsfractie van het CDA.
Wat trok jou tot de politiek?
Eigenlijk hetzelfde als wat mij tot Wallaart & Kusse en LobbyLokaal trekt: Proberen de overheid dichter bij de burger te brengen. Ik was vooral liefhebber van internationale politiek, voordat ik 8,5 jaar geleden actief werd in de lokale politiek. Wat bleek? Op lokaal niveau kun je een véél grotere impact maken dan op wereldniveau.
Voelde je je wel eens belobbyd?
Zeker, sommige organisaties huren lobbykantoren in met veel geld erachter, en soms nodigen mensen je gewoon thuis uit op de koffie. Los van die verschillen is het gewoon heel handig om daar kennis en informatie te verkrijgen uit verschillende hoeken. Daarbij moet je altijd in het achterhoofd houden wat hen eventueel drijft. Soms is dat een leefbare buurt, soms het voortbestaan van hun bedrijf.
Heb je zelf een goed voorbeeld van een succesvolle lobby?
Jazeker! Ik heb me bezig gehouden met toegankelijkheid van de stad. Om te horen wat de ervaringen zijn van Amsterdammers met een beperking, zocht ik als fractiemedewerker contact met Stichting Welzijn Doven Amsterdam. Zij doen veel voor de 500 à 1000 doven en slechthorenden in de stad.
Zij liepen tegen een vervelend probleem aan: voor hen is het bij het Stadsloket ontzettend veel gedoe om iets te regelen. Vaak moest er met handen en voeten bijvoorbeeld een nieuw paspoort aangevraagd worden. Ik heb dat met collega’s opgepakt en een voorstel geschreven om gebarentolken in te zetten. Die motie werd door de volledige gemeenteraad aangenomen. Niet veel later kon elke dove en slechthorende Amsterdammer bij het Stadsloket geholpen worden door een zogenaamde TeleTolk!
Heb je nog zelf actie ondernomen voor een toegankelijkere stad?
Voor de vele mensen met een rolstoel, rollator of kinderwagen zijn verkeerd geplaatste fietsen op een smalle stoep een grote hindernis. Met de actie #MaakDeWegVrij probeerden we bewustzijn te creëren voor dit probleem door samen met CDA-leden foutgeparkeerde fietsen te verplaatsen en de eigenaar met een milieuvriendelijke flyer bewust te maken van toegankelijke stoepen. Het succes daarvan is moeilijk te meten, maar de gemeente heeft hieromtrent inmiddels verschillende campagnes, zoals ‘Vak Je Fiets’.
Tot slot, wat is jouw democratisch verlangen?
Ik denk dat we dagelijks de nadelen van de individualisering ervaren, zeker in grote steden. De enige remedie daartegen is je verenigen. Mensen zouden weer meer actief moeten worden in de buurt, in vakbonden, in politieke partijen, in vve’s, in actiegroepen, noem maar op. Weg bij die hypergeïndividualiseerde samenleving, maar juist naar een samenleving waar mensen zich tot elkaar verhouden in nauwe verbanden en samen werken aan concrete problemen oplossen. Dat is ook de beste manier om gehoord te worden door de overheid.
